Παρασκευή 15 Σεπτεμβρίου 2017

Η άσκηση τελικά ανοίγει ή κόβει την όρεξη;


Μια ώρα μετά το γυμναστήριο αισθάνεστε υπέροχα και περήφανη για τον εαυτό σας. Δύο ώρες μετά το συναίσθημα δεν είναι το ίδιο, αφού...
πιθανότατα έχετε καταβροχθίσει το μισό ψυγείο.

Οι επιστήμονες συμφωνούν ότι η σχέση μεταξύ άσκησης και απώλειας βάρους είναι πολύπλοκη: δεν διεγείρουν το ίδιο όλα τα είδη άσκησης την όρεξη. Παράλληλα, κάθε οργανισμός διαφέρει ως προς το πόσο βάρος χάνει από αυτή.

Πρόσφατη έρευνα, που πραγματοποιήθηκε με ένα μικρό δείγμα συμμετεχόντων, μέτρησε τα επίπεδα της γκρελίνης, ορμόνης με ορεξιογόνο δράση, στα διαφορετικά είδη άσκησης. Οι ερευνητές παρείχαν στους συμμετέχοντες κανονικά γεύματα μετά την άσκηση ζητώντας τους να αξιολογήσουν τα επίπεδα της πείνας τους.

Το συμπέρασμα; Όσο πιο έντονη και μακράς διάρκειας ήταν η άσκηση, τόσο περισσότερο τα επίπεδα της γκρελίνης καταστέλλονταν. Όσοι για παράδειγμα, έτρεξαν για 90 λεπτά είχαν χαμηλότερα επίπεδα της εν λόγω ορμόνης μία ώρα μετά την άσκηση, σε σχέση με όσους έκαναν χαλαρό τζόγκινγκ. Επίσης, ένιωσαν λιγότερο πεινασμένοι για περισσότερο χρόνο.

Ο καθηγητής David Stensel της Σχολής Αθλητισμού, Άσκησης και Επιστημών Υγείας στο Πανεπιστήμιο Loughborough, ένας εκ των συγγραφέων της μελέτης, λέει ότι δεν μπορεί να υπολογιστεί με ακρίβεια η σχέση άσκησης και πείνας μετά από αυτή.

«Ωστόσο αν κάποιος θέλει να χάσει βάρος, θα πρέπει να ασκείται σε επίπεδα πάνω από το 75% του μέγιστου καρδιακού του ρυθμού, καθώς και να προσέχει την διατροφή του», επισημαίνει ο David Broom, επικεφαλής συντάκτης της μελέτης και καθηγητής στην Ακαδημία Αθλητισμού και Φυσικής Δραστηριότητας στο Πανεπιστήμιο Sheffield Hallam.

Προσθέτει δε, ότι η καταστολή της γκρελίνης έπειτα από έντονη άσκηση –ακόμη κι αν είναι μικρής διάρκειας όπως π.χ. ένα σπριντ 30 δευτερολέπτων- μπορεί να διαρκέσει έως και δύο ώρες.

«Θα πρέπει όμως να γυμνάζεστε ανεξάρτητα από το αν θέλετε να χάσετε βάρος. Η άσκηση μειώνει την αρτηριακή πίεση και σας κάνει σίγουρα πιο ευτυχισμένους», καταλήγει ο καθηγητής D. Broom.

Έρευνα: Η παχυσαρκία δεν συνδέεται πάντα με κακή υγεία


Αμερικανοί επιστήμονες ζήτησαν από 20 παχύσαρκους να λαμβάνουν περισσότερη τροφή επί πολλούς μήνες...
και ανακάλυψαν ότι περίπου το ένα τέταρτο από αυτούς εξακολουθούσε να διατηρεί την καλή του υγεία, παρότι πήρε επιπλέον κιλά.

Η έρευνα αυτή, τα αποτελέσματα της οποίας δημοσιεύθηκαν στις 2 Ιανουαρίου 2015 στο περιοδικό Journal of Clinical Investigation, έγινε από επιστήμονες της ιατρικής σχολής του πανεπιστημίου Ουάσινγκτον που βρίσκεται στο Σεν Λούις του Μιζούρι.

Οι επιστήμονες ζήτησαν από τους ανθρώπους που συμμετείχαν στην έρευνα να λαμβάνουν καθημερινά επιπλέον 1.000 θερμίδες τρώγοντας κυρίως σε ταχυφαγεία, με στόχο να αυξήσουν κατά 6% το βάρος τους.

«Δεν είναι εύκολο. Είναι εξίσου δύσκολο να πάρεις βάρος όσο είναι να χάσεις», εξήγησε η Ελίζα Φαμπρίνι αναπληρώτρια καθηγήτρια ιατρικής και βασική συντάκτρια της έρευνας.

Όσοι από τους συμμετέχοντες δεν υπέφεραν από ασθένειες που συνδέονται με την παχυσαρκία, όπως προβλήματα στην παραγωγή ινσουλίνης, αυξημένη αρτηριακή πίεση, αυξημένο λίπος στο συκώτι, εξακολουθούσαν να μην παρουσιάζουν προβλήματα αφού πήραν επτά κιλά, σύμφωνα με την έρευνα.

Τα αποτελέσματα συνάδουν με τα όσα έχουν παρατηρήσει οι επιστήμονες στον γενικότερο πληθυσμό: περίπου το ένα τέταρτο των παχύσαρκων ατόμων δεν υποφέρουν από επιπλοκές που μπορούν να τους προκαλέσουν καρδιακή κρίση, εγκεφαλικό ή να τους δημιουργήσουν διαβήτη.

Όμως η κατάσταση της υγείας όσων είχαν ήδη προβλήματα υγείας πριν τη λήψη επιπλέον βάρους επιδεινώθηκε.

Μετά τη διεξαγωγή της έρευνας αυτής, οι επιστήμονες ανακοίνωσαν ότι κατανόησαν καλύτερα πώς να ξεχωρίζουν τους παχύσαρκους που είναι πιο πιθανό να παρουσιάσουν προβλήματα υγείας.

«Μια άλλη διαφορά αφορά τη γενετική λειτουργία του λιπώδους ιστού», επισημαίνεται στην έρευνα, η οποία έδειξε ότι οι παχύσαρκοι με κανονικό μεταβολισμό έχουν περισσότερα γονίδια που ρυθμίζουν το λίπος τους.

Πάντως θα πρέπει να γίνουν και άλλες έρευνες για να καθοριστεί για ποιο λόγο κάποιοι παχύσαρκοι είναι πιο επιρρεπείς στα προβλήματα υγείας.

«Είναι γενετικοί λόγοι, μια ιδιαίτερη δίαιτα, η σωματική δραστηριότητα, η σωματική υγεία ή τα μικρόβια;», διερωτήθηκε ο Σάμιουελ Κλάιν διευθυντής του Κέντρου Ανθρώπινης Διατροφής του πανεπιστημίου Ουάσινγκτον.

Δευτέρα 11 Σεπτεμβρίου 2017

Nα κόψουμε τους υδατάνθρακες ή θα γίνουμε δυστυχισμένοι; Ο διατροφολόγος Δημήτρης Πέππας εξηγεί...


— Γιατί πιστεύετε ότι υπάρχει αυτή η τρέλα με την αποχή από τους υδατάνθρακες; Γιατί έχουν ενοχοποιηθεί τόσο πολύ; 

Η τρέλα έχει δημιουργηθεί διότι, κυνηγώντας το εύκολο, γρήγορο αποτέλεσμα, όπως επιτάσσει ο σύγχρονος, δυτικός τρόπος ζωής, ο εκτοπισμός των υδατανθράκων από τη διατροφή είναι μια εύκολη λύση για την απώλεια βάρους. Θα έχεις ένα γρήγορο αποτέλεσμα, το οποίο όμως θα διαρκέσει πολύ λίγο. Η λύση για μόνιμα αποτελέσματα δεν είναι η δαιμονοποίηση των υδατανθράκων αλλά η απενοχοποίησή τους. Δεν μας παχαίνουν τα μακαρόνια αλλά η απαγόρευσή τους! Ό,τι μας απαγορεύουν, ασυναίσθητα το επιθυμούμε περισσότερο. Ο Όσκαρ Ουάιλντ είχε πει: «Ο μοναδικός τρόπος να αποφύγεις ένα πειρασμό είναι να ενδώσεις σ' αυτόν». Οπότε, η λύση δεν είναι η απαγόρευση, αλλά η απόλαυση και η ισορροπία στη διατροφή μας. 



— Μπορείτε να μου πείτε ποιες τροφές περιλαμβάνουν υδατάνθρακες; 

Οι υδατάνθρακες χωρίζονται σε απλούς και σύνθετους. Οι απλοί είναι η ζάχαρη, τα γλυκά, τα αναψυκτικά. Οι σύνθετοι είναι τα δημητριακά, τα ζυμαρικά, τα φρούτα, το ψωμί, οι πατάτες, το ρύζι. Οι σύνθετοι είναι πλούσιοι σε θρεπτικά συστατικά. 


Το σημαντικότερο πρόβλημα αφορά τη ψυχική υγεία των ανθρώπων, αφού το να κόψουν τους υδατάνθρακες τους κάνει δυστυχισμένους, καθώς δεν καλύπτουν πολλές ανάγκες τους, όπως η ανάγκη για κοινωνικοποίηση μέσω του φαγητού, η απόλαυση του αγαπημένου τους γεύματος χωρίς ενοχές ή το να βρεθούν με την οικογένειά τους με την αφορμή ενός γεύματος. 



— Τόσα χρόνια ακούμε για τα πλεονεκτήματα της μεσογειακής διατροφής, της οποίας η βάση είναι οι υδατάνθρακες. Πώς γίνεται να είναι τάση όλες αυτές οι δίαιτες που τους περιορίζουν τόσο πολύ; 

Η μεσογειακή διατροφή είναι το πρότυπο της υγείας και της μακροζωίας, ακριβώς γιατί ανέδειξε την ισορροπία ανάμεσα στην ποιότητα της πρώτης ύλης, στην ποικιλία των τροφών που καταναλώνουμε και στη φυσική δραστηριότητα. Παρ' όλα αυτά, από το 1960, που αναδείχθηκε η μεσογειακή διατροφή, μέχρι και σήμερα έχουν αλλάξει πολλά στην καθημερινότητά μας. Η προσαρμογή των αρχών της μεσογειακής διατροφής στις απαιτήσεις του σημερινού ανθρώπου είναι η λύση για ένα ωραίο, υγιές σώμα. 



— Τελευταία, πάντως, ακούω όλο και περισσότερους ανθρώπους που κάνουν πλήρη αποχή από αυτούς. Πόσο κακό μπορεί να είναι αυτό για την υγεία; 

Η πλήρης έλλειψη υδατανθράκων έχει ως αποτέλεσμα την έλλειψη ενέργειας, βιταμινών και ιχνοστοιχείων απαραίτητων για την καλή λειτουργία του οργανισμού. Το σημαντικότερο πρόβλημα, όμως, αφορά τη ψυχική υγεία των ανθρώπων, αφού τους κάνει δυστυχισμένους, καθώς δεν καλύπτουν πολλές ανάγκες τους, όπως η ανάγκη για κοινωνικοποίηση μέσω του φαγητού, η απόλαυση του αγαπημένου τους γεύματος χωρίς ενοχές ή το να βρεθούν με την οικογένειά τους με την αφορμή ενός γεύματος. 


— Πείτε μου τρεις λόγους για να κόψω τους υδατάνθρακες. 
Δεν υπάρχει κανένας λόγος για να τους κόψεις τελείως 


— Και τρεις λόγους για να μην τους κόψω. 

1ος λόγος: Μπορείς να έχεις γρήγορη απώλεια βάρους και να αλλάξεις την εικόνα του σώματός σου τρώγοντας καθημερινά υδατάνθρακες. Σε μια πρόσφατη έρευνα του Χάρβαρντ, από τους 322 ανθρώπους που μελετήθηκαν μόνο το 78% όσων ακολούθησαν δίαιτα με χαμηλούς υδατάνθρακες έμεινε πιστό στο πρόγραμμα, ενώ όσοι κατανάλωναν κανονικά ανέβηκαν στο 90%. 

2ος λόγος: Οι υδατάνθρακες βοηθούν στην παραγωγή ορμονών στον εγκέφαλο και ρυθμίζουν το στρες. Η στέρησή τους οδηγεί στην παραγωγή ορμονών, όπως η κορτιζόλη, που σύντομα μας οδηγούν στην υπερβολική κατανάλωση υδατανθράκων μετά από μια περίοδο αποχής. 

3ος λόγος: Οι υδατάνθρακες είναι η βασικότερη πηγή ενέργειας, απαραίτητη για κάθε άνθρωπο, ακόμα περισσότερο για τα παιδιά και όσους γυμνάζονται. 


— Είναι η ιδέα μου ή όσοι δεν περιλαμβάνουν τους υδατάνθρακες στη διατροφή τους έχουν πολλά νεύρα; 

Οποιαδήποτε απαγόρευση προκαλεί νεύρα και εκνευρισμό στον άνθρωπο. Δυστυχώς, η σύγχρονη εμπορική λογική γύρω από τη διατροφή έχει ως αποτέλεσμα οι περισσότεροι άνθρωποι να βρίσκονται παγιδευμένοι σε μια φάση μόνιμης δίαιτας, ακολουθώντας τους κανόνες που απαγορεύουν τους υδατάνθρακες, το βραδινό φαγητό, το γλυκό, και ποτέ δεν κάνουν προσωπικές επιλογές ανάλογα με τις γεύσεις που τους αρέσουν αλλά και τους στόχους που έχουν θέσει. Η δίαιτα είναι στο μυαλό, όχι στο πιάτο. Δεν χρειάζεται να στερείσαι, μπορείς να πετύχεις κάθε στόχο, φτάνει να έχεις στο μυαλό τις αλλαγές που θέλεις να κάνεις στο σώμα σου και στη ζωή σου και να προσπαθείς γι' αυτές συνειδητά.


O Δημήτρης Πέππας PHd(c), Msc, είναι υπ. διδάκτορας του Πανεπιστημίου Αθηνών και εξειδικευμένος στη Διατροφογενετική. 
Πηγή: www.lifo.gr

Πέμπτη 7 Σεπτεμβρίου 2017

«Είναι καλύτερο να είναι κάποιος υπέρβαρος και να ασκείται, παρά αδύνατος και αγύμναστος». Μεγάλη έρευνα κορυφαίων ιδρυμάτων



Σύμφωνα με μεγάλη αμερικανική έρευνα, η άσκηση που διαρκεί συνολικά δυόμιση ώρες την εβδομάδα αυξάνει το προσδόκιμο της ζωής, όσων είναι άνω των 40 ετών έως και 7,2 χρόνια.

Επιστήμονες από το Αμερικανικό Ινστιτούτο Καρκίνου, τη σχολή Δημόσιας Υγείας Johns Hopkins Bloomberg στη Βαλτιμόρη και το Πανεπιστήμιο του Χάρβαρντ εξέτασαν τα τα στοιχεία από 650.000 άτομα και κατέληξαν στο συμπέρασμα ότι η συστηματική άσκηση προσθέτει χρόνια τόσο σε εκείνους που έχουν ήδη καλή σωματική κατάσταση, όσο και στους παχύσαρκους.

Συγκεκριμένα, παρατήρησαν ότι όσοι έκαναν γρήγορο περπάτημα για 75 λεπτά την εβδομάδα ζούσαν κατά 1,8 χρόνια περισσότερο από εκείνους που δεν ασκούνταν καθόλου.
Εκείνοι όμως, που περπατούσαν περισσότερο από 150 λεπτά την εβδομάδα, είχαν περίπου 4,5 χρόνια υψηλότερο προσδόκιμο ζωής.
Οι ερευνητές διαπίστωσαν επίσης, ότι όσοι είχαν καλή φυσική κατάσταση και φυσιολογικό βάρος κέρδιζαν 7,2 περισσότερα χρόνια ζωής, ενώ όσοι δεν ασκούνταν καθόλου αλλά είχαν κανονικό βάρος για το ύψος τους, ζούσαν 3,1 χρόνια λιγότερο από την προηγούμενη ομάδα. Πόσο μάλλον οι παχύσαρκοι που δεν ασκούνται καθόλου.


Οι ερευνητές ανέφεραν ότι ένα ήπιο πρόγραμμα φυσικής άσκησης έχει σημαντικά οφέλη για την υγεία, ακόμη και αν αυτό δεν σημαίνει την απώλεια βάρους.

Άλλη έρευνα του Πανεπιστημίου του Στάνφορντ στην Καλιφόρνια, στην οποία συμμετείχαν 6.000 άτομα, έδειξε ότι οι άνθρωποι που ασκούνται θα ζήσουν περισσότερο, ακόμη και αν καπνίζουν, είναι υπέρβαροι ή έχουν προβλήματα στην καρδιά.
Έστω και η μικρή φυσική δραστηριότητα μπορεί να έχει σημαντικά οφέλη στην υγεία.
«Είναι καλύτερο να είναι κάποιος υπέρβαρος και να ασκείται, παρά αδύνατος και να κάνει καθιστική ζωή», ανέφερε ο γιατρός Ken Cooper.

«Δεν θέλω να παρεξηγήσατε αυτά που λέω. Δεν υποστηρίζω ότι το κάπνισμα και η παχυσαρκία δεν κάνουν κακό στην υγεία. Απλώς προσπαθώ να αποδείξω πόσο επιβλαβής για τον οργανισμό είναι η καθιστική ζωή και η αδράνεια», εξήγησε ο γιατρός.

Πηγή: http://www.valueforlife.gr

Σάββατο 2 Σεπτεμβρίου 2017

Ανακαλύφθηκε «διακόπτης λίπους» – Τι σημαίνει αυτό για τα παραπανίσια κιλά



  • Οι επιστήμονες απάντησαν στο ερώτημα πώς το σώμα αποφασίζει αν θα κάψει ή θα αποθηκεύσει το λίπος του 
  • Η αποθήκευση λίπους ελέγχεται από έναν μηχανισμό στον εγκέφαλο που μοιάζει με διακόπτη, ο οποίος «ανοίγει» και «κλείνει» 
Ερευνητές στην Αυστραλία, με επικεφαλής έναν Ελληνο-αυστραλόεντόπισαν για πρώτη φορά στον εγκέφαλο ένα «διακόπτη λίπους», που ρυθμίζει πόσο λίπος καίει ένας άνθρωπος μετά το φαγητό και ο οποίος στους παχύσαρκους είναι «κολλημένος» και μένει συνεχώς ενεργοποιημένος. 

Η χειραγώγηση του εν λόγω «διακόπτη» στο μέλλον θα μπορούσε να βοηθήσει στον έλεγχο της παχυσαρκίας. Η ανακάλυψη φωτίζει ένα χρόνιο αίνιγμα που απασχολούσε τους επιστήμονες: πώς το σώμα αποφασίζει αν θα κάψει ή θα αποθηκεύσει το λίπος του και πώς επιλέγει να χρησιμοποιήσει την ενέργεια που παίρνει από τις τροφές.

Ο καθηγητής Αντώνης Τηγάνης (Τόνι Τιγκάνις) και οι συνεργάτες του στο Πανεπιστήμιο Μονάς της Μελβούρνης, μελέτησαν τους μηχανισμούς μετατροπής του λευκού λίπους (που αποθηκεύει ενέργεια) σε καφέ λίπος (που χρησιμοποιείται ως «καύσιμη ύλη» για την απελευθέρωση ενέργειας).

Το λίπος αποθηκεύεται σε ειδικά κύτταρα του λιπώδους ιστού (τα αδιποκύτταρα) που μπορούν να μετατραπούν από τη μία μορφή λίπους στην άλλη, ανάλογα με τις εντολές του εγκεφάλου. Η πολύπλοκη διαδικασία -με τη μεσολάβηση της ορμόνης ινσουλίνης- ελέγχεται από ένα μηχανισμό σαν διακόπτη στον εγκέφαλο, που «ανάβει» και «σβήνει», πράγμα που οδηγεί εναλλακτικά είτε σε αποθήκευση είτε σε κάψιμο του λίπους.

Στους παχύσαρκους ανθρώπους αυτός ο «διακόπτης» δεν φαίνεται να λειτουργεί σωστά, καθώς παραμένει διαρκώς «αναμμένος», με συνέπεια, όταν τρώνε, το λίπος συνεχώς να συσσωρεύεται και να μη καίγεται. Στην περίπτωσή τους, το σώμα δεν παράγει αρκετό καφέ λίπος και δεν δαπανά αρκετή ενέργεια από το κάψιμό του. Έτσι, όταν κανείς τρώει, βάζει πρόσθετα κιλά.

Οι επιστήμονες ελπίζουν ότι θα κατορθώσουν να ελέγξουν τη λειτουργία του «διακόπτη», έτσι ώστε οι άνθρωποι στο μέλλον να μπορούν να ελέγχουν καλύτερα τον τρόπο που το σώμα τους «χειρίζεται» το λίπος.

Η έρευνα δημοσιεύθηκε στο περιοδικό κυτταρικής βιολογίας «Cell Metabolism».