Κυριακή 28 Σεπτεμβρίου 2008
Φαγητό Vs Αδυνάτισμα
Τα συμπεράσματα είναι τα εξής:
1. Δεν υπάρχει κάτι αξιόλογο να δεις μετά τις 2 όποτε καλύτερα κάνε sex ή βγές στους δρόμους και άρχισε το περπάτημα. (Και τα δύο καίνε λίπος)
2. Εάν παίξανε 100 διαφημιστικά τα 50 αφορούσαν το πώς θα μου διώξουν τα κιλά και τα υπόλοιπα 50 ήταν για το πώς θα μαγειρεύω περισσότερα φαγητά σε όσο το δυνατόν λιγότερο χρόνο γίνεται.
Θα μας τρελάνουν τελικά ???
Ο ρυθμός που καίει το λίπος
Τετάρτη 24 Σεπτεμβρίου 2008
Ναι στα Καυτερά
Bloody Monday
Η αξία της Δεύτερης Σκέψης
Η σοφία ζωοποιεί όσους την κατέχουν
Αν με κριτικάρεις, μπορεί να σε αντιπαθήσω.
Αν με αγνοήσεις, μπορεί να μη σε συγχωρήσω.
ΑΝ ΜΕ ΕΝΘΑΡΡΥΝΕΙΣ Μ' ΕΝΑΝ ΚΑΛΟ ΣΟΥ ΛΟΓΟ, ΔΕ ΘΑ ΣΕ ΞΕΧΑΣΩ ΠΟΤΕ!
Ο ρατσιμός σε όλο του το μεγαλείο...
Τον είδα να κλαίει, να βγάζει πόνο ψυχής, να κάνει παράπονα πως δεν μπορεί μπορεί να βρεί δουλειά, λόγω τον κιλών του. Μονολογούσε πως ο κόσμος τον βλέπει στον δρόμο και τον ζητάει αλλά η εργοδότες τον απορρίπτουν λόγω εμφάνισης.
Αυτό είναι λοιπόν που αξίζει; Τα πάντα για την ευχαρίστηση της όρασης και μόνο; Και απο Ψυχή τι γίνεται, άδεια;
Δηλαδή αυτό πρέπει να γίνεται, να περιμένουν καρτερικά να μας λυπηθεί η Δρούζα και κάθε Δρουζα για να βγούμε στο γυαλί να πούμε τον πόνο μας , μπας και μας λυπηθούν και μας "χαρίσουν" μια δουλειά.
Φτού σας... Εσείς είστε τα βόδια και όχι εμείς !!!
Σάββατο 13 Σεπτεμβρίου 2008
Update in progress
Κυριακή 7 Σεπτεμβρίου 2008
Μανία για επίδειξη
(Πλάκα - πλάκα κόντευα να πάθω διχασμό προσωπικότητας, εκεί επάνω η κοιλιά μου δεν υπήρχε... ξανά εμφανίστηκε μόλις επέστρεψα στην Αθήνα...)
Προσοχή - Κίνδυνος ! Περνούν Βόδια...
Προσοχή - Κίνδυνος ! Περνούν Βόδια...
Χαχά ... πλακίτσα...
Πάντως όσα βόδια βρήκα στο δρόμο με περίμεναν να περάσω... αντιθέτως με κάτι βόδια οδηγούς...
Δευτέρα 1 Σεπτεμβρίου 2008
Η μεταμόρφωση του αυτοκινήτου & του οδηγού του
Με το που έφτασα στα Γιάννενα (μία πόλη γεμάτη στην νεολαία λόγω των φοιτητών) αλλά και γενικότερα σε όλες τις πόλης από εκεί και μετά συνειδητοποίησα κάτι, δεν άκουγα κόρνες αυτοκινήτου, δεν άκουγα την μουσική τέρμα στο αυτοκίνητο, δεν άκουσα ούτε το κλασικό πια «ρε ΜΑΛΑΚΑ…». Αφού αργούσα επίτηδες στα φανάρια να ξεκινήσω και δεν άκουγα κόρνα, ως πεζός περπάταγα στην μέση του δρόμου και όχι μόνο δεν κορνάρανε αλλά σταμάταγαν τελείως το αυτοκίνητο για να περάσω. Ένας φίλος από την παρέα με πρόφτασε ότι θα είναι ντόπιοι και έχουν μάθει αλλιώς, οπότε αρχίσαμε να κοιτάμε πινακίδες και διαπιστώσαμε ότι ήταν γενικότερο το φαινόμενο και όχι μόνο των ντόπιων. Και εφόσον το έκαναν και αθηναίοι γιατί αυτοί η ίδιοι όταν είναι στην Αθήνα τους πιάνει μαία ταχύτητας, το χέρι κολλάει πάνω στην κόρνα, το βρίσιμο είναι για το καλημέρα και η μουσική ακούγεται πιο δυνατά και από τα club; Γιατί όλοι αυτοί οι ήρεμοι οδηγοί μεταμορφώνονται εντός Αθήνας και γίνονται θεριά ανήμερα;
Η αυτοπεποίθηση μετράει
Εφέτος έκανα τουρ την μισή Ελλάδα, πέρασα πολύ καλά. Ξεκίνησα από Μεσολόγγι > Πρέβεζα > Πάργα > Γιάννενα > Μέτσοβο >Κατερίνη > Καστοριά και κατέληξα στις Πρέσπες. Ιδιαίτερη μνεία θα αποδώσω στο Βογατσικό, ένα χωριό καμιά δεκαριά χιλιόμετρα έξω από την Καστοριά το οποίο είχε 2 μαγαζάκια αρκετά μικρά τύπου café-club αλλά γινόταν ο χαμός. Τι θεάματα, τι παραστάσεις για να μην τα πολυλογώ τα τοπικά κανάλια το χαρακτήριζαν ως δεύτερη Μύκονο. Στο χωριό αυτό παραλίγο να παντρευτώ κιόλας… (εντός ορίων πλάκας) και εδώ έγκειται η αυτοπεποίθηση.
Σε όλη αυτή την περιοδεία γνώρισα πάρα πολλά άτομα και φιλικά και κάτω από την έννοια του φλερτ. Τα περισσότερα από κάθε άλλη φορά. Μέχρι και τον χειμώνα ντρεπόμουν να κυκλοφορήσω έξω για νόμιζα ότι όλοι με κοιτούν περίεργα λόγω κιλών και τώρα ενώ έχω πάρει και περίπου δέκα κιλά (4 πουκάμισα έχουν μείνει που χωράω ακόμα), δεν ξέρω τι έγινε, δεν ξέρω που άντλησα αυτή την δυναμικότητα αλλά ήμουν το κάτι άλλο . Δεν με πίστευα, για πρώτη φορά στην ζωή μου ανοίχτηκα, άφησα να με φλερτάρουν. Δεν ήξερα πώς να αντιδράσω, μου ερχόταν να βάλω τα γέλια… «Ποια ρε παιδιά που την πέφτει, αυτή; Αυτή είναι όμορφή τους έλεγα , μπορεί να έχει όποιον θέλει και παίζει με εμένα; Για πρώτη φορά φλέρταρα και εγώ, χωρίς να κολάσω , χωρίς να ντραπώ, είχα ξεχάσει σχεδόν τα κιλά μου, ίσως να τα άφησα στην Αθήνα όταν ξεκίναγα αυτή την εκδρομή. Γι’ αυτό σας λέω φιλαράκια μου, δώστε δύναμη στον εαυτόν σας, εξοπλιστείτε με αυτοπεποίθηση και δώστε τα όλα. Εφέτος είμαι πιο παχύς από ποτέ πρέπει να έχω φτάσει περίπου τα 140, δεν φαίνονται για τόσα λόγο του ύψους μου αλλά εγώ αισθανόμουν άσχημα και όμως έπαιζα με τους άλλους γνωστούς και αγνώστους , αγόρια – κορίτσια και τα κιλά αυτά δεν υπήρχαν… Α Υ Τ Ο Π Ε Π ΟΙ Θ Η ΣΗ
Όλα καλά...
Μετά από την αποχή μου λόγω διαφόρων πραγμάτων, ψυχολογικών λόγων , ανωτέρας βίας, κλπ. επανέρχομαι με νέες εμπειρίες, αλλά με πάρα πολλές απορίες προς λύση όποτε ετοιμαστείτε γιατί θα σας χρειαστώ!
Ελπίζω αυτός ο χειμώνας να είναι διαφορετικός, όχι μόνο σαν σχήμα λόγου αλλά πραγματικά, με γεγονότα!
Και έχουμε ζωή... Και ακούμε Studiodelta !!!