Φτάνει με το διατροφικό bullying

Γιατί πρέπει πάντα να υποδεικνύουμε στους άλλους πώς να φάνε;

Ο καθένας μας έχει τις διατροφικές του συνήθειες και παραξενιές. Κάποιοι ακολουθούν πιστά κάθε λίστα με υγιεινές προτάσεις, άλλοι βλέπουν πρασινάδες και κόβουν δρόμο, άλλοι θέλουν μόνο υπερτροφές και veggie συνταγές ή μόνο σουβλάκια και σάλτσες. Η γκάμα πλέον με τις επιλογές ενός διατροφικού προγράμματος είναι τόσο τεράστια που σίγουρα στο τραπέζι μιας παρέας θα υπάρχει πάντα κάποιος που θα θέλει να φάει κάτι “διαφορετικό”. Και σχεδόν πάντα κάποιος που θα τον τραμπουκίζει με τον τρόπο του. Άλλοτε με δήθεν προστατευτικό τρόπο προσπαθώντας να περάσει την άποψή του ως “κίνηση πραγματικού ενδιαφέροντος” για την υγεία του φίλου και, πιο συχνά, χωρίς ίχνος τακτ δημιουργώντας δυσαρέσκεια και νευρικότητα τόσο σε εκείνον που έχει απέναντί του όσο και στην υπόλοιπη παρέα.

Γιατί άραγε ο μόνος τρόπος να αποφύγει κάποιος να βρεθεί σε αμυντική θέση για τις διατροφικές του ιδιαιτερότητες είναι να αναγκαστεί να πει ότι είναι αλλεργικός σε κάποια πράγματα; Ίσως πρέπει να μάθουμε να βάζουμε στη θέση τους εκείνους που οτιδήποτε διαφορετικό το αντιμετωπίζουν ως πρόβλημα, ξεκινώντας με τις σωστές απαντήσεις στις λάθος υποδείξεις τους. Αν από την άλλη αναγνωρίζετε τον εαυτό σας σε κάποιες από τις φράσεις που θα διαβάσετε τότε ήρθε η στιγμή να σκεφτείτε ότι ίσως δεν θέλουν όλοι τη γνώμη σας για το πώς πρέπει να είναι το προσωπικό τους μενού. Αν έχετε πει έστω και μία από αυτές τις φράσεις σε κάποιον τότε, λυπάμαι που σας το λέω, έχετε συμβάλλει και εσείς σε αυτό που ονομάζεται διατροφικό bullying.

Words: Αντιγόνη Πάντα-ΧαρβάΚεντρική φωτογραφία: Mai Ly Degnan

Illustration by: Adriana Gozales

«Πάλι θα φας; Πριν λίγο δεν έφαγες; Θα σκάσεις»

Είχα μία φίλη που μετρούσε όλες τις μπουκιές μου κάθε φορά που βρισκόμασταν. Θυμάμαι σε ένα ταξίδι στο εξωτερικό που είχαμε κάτσει σε ένα εστιατόριο με “All you can eat buffet”, να μου λέει ακριβώς αυτή τη φράση τη στιγμή που γέμιζα το πιάτο μου δεύτερη φορά (η πρώτη ήταν μόνο με σαλάτες). Αυτό είχε ως αποτέλεσμα να μας ακούσει όλο το εστιατόριο και ο πρώην, Βρετανός, σύζυγός μου να αρχίσει να τη “στολίζει” στη μητρική του γλώσσα. Σε περίπτωση λοιπόν που δεν έχω ζητήσει επιτηρητή για να μην ξεφύγω από κάποια δίαιτα, δεν με ενδιαφέρει η άποψη του άλλου τη στιγμή που απολαμβάνω το φαγητό μου. Δεν δηλώνει ενδιαφέρον αυτή η μόνιμη αστυνόμευση. Από τότε, κάθε φορά που γίνομαι μάρτυρας αντίστοιχου περιστατικού κάνω την εξής σκέψη: “Άραγε εσύ που τώρα τη λες στον άνθρωπο αυτό, έχεις ασχοληθεί με τα προσωπικά σου θέματα; Μήπως πίσω από αυτά τα σχόλια κρύβεται ο καταπιεσμένος σου εαυτός που προτιμά να ασχολείται με όλους τους άλλους παρά με τον ίδιο”; Ίσως μία τέτοια απάντηση χρειάζεται πάντα.

«Αμάν πια με εσάς τους vegeterian. Δεν θα πάθετε τίποτα να φάτε λίγο κρέας»

Είμαστε σοβαροί; Και πού ξέρετε εσείς τι θα πάθει και τι όχι; Καταρχάς εάν ο ίδιος δεν έχει καταναλώσει ένα είδος τροφής για μεγάλο χρονικό διάστημα και το φάει ξαφνικά, μπορεί να χρειαστεί περισσότερος χρόνος για να το χωνέψει, ειδικά το κρέας. Στο εσωτερικό του ανθρώπινου γαστρεντερικού σωλήνα βρίσκονται τόνοι βακτηρίων (η “χλωρίδα του εντέρου” δηλαδή) που βοηθούν στη διάσπαση της τροφής. Ορισμένοι τύποι χλωρίδας συσσωρεύονται περισσότερο από άλλους, βασισμένοι στην κανονική διατροφή ενός ατόμου. Το ίδιο ισχύει και για τα ένζυμα που βοηθούν επίσης στην πέψη. Έτσι, αν κάποιος σταματήσει να τρώει κρέας για σημαντικό χρονικό διάστημα είναι πιθανό ότι η ποσότητα ενζύμων που προορίζονται για την πέψη με ζωική πρωτεΐνη θα είναι μειωμένη. Αυτό σημαίνει ότι ακόμη και αν ξεπεράσει το ψυχολογικό/ιδεολογικό κομμάτι, μπορεί ο ίδιος του ο οργανισμός να αντιδράσει.

Αν έχετε πει έστω και μία από αυτές τις φράσεις σε κάποιον τότε, λυπάμαι που σας το λέω,
έχετε συμβάλλει και εσείς σε αυτό που ονομάζεται διατροφικό bullying.

Illustration by Luis Mendo

«Έλα μωρέ, μια μπουκίτσα δεν θα σου χαλάσει τη δίαιτα. Φάε λίγο»

Όχι αγάπη μου. Ακόμη και αν δεν χαλάσει τη δίαιτά του αυτό, μπορεί να χαλάσει την ψυχολογία κάποιου που προσπαθεί να βάλει όρια στον εαυτό του και να τα τηρήσει. Ούτε η δικαιολογία “έλα μωρέ τον πείραξα λιγάκι” ή “τον λυπήθηκα να τρώμε εμείς και εκείνος να κοιτάει” στέκει. Δεν “πειράζουμε” κανέναν για το ζόρι που τραβάει. Εκτός αν κρύβουμε μέσα μας ένα μικρό παιδάκι που κάνει τα πάντα για να τραβήξει την προσοχή (θα έγραφα “έναν μικρό κάφρο” αλλά το πήγα πιο ευγενικά). Όσο για τη λύπηση, θα φέρω ένα άλλο παράδειγμα μήπως και γίνω πιο κατανοητή. Ας πούμε ότι έχετε έναν υπέρβαρο σκύλο που με δυσκολία περπατάει και ο κτηνίατρος σας έχει πει ότι πρέπει να του κόψετε όλες τις λιχουδιές. Αν λοιπόν κάθε φορά που σας κοιτάει με puppy eyes για να του δώσετε κάτι, εσείς ενδίδετε γιατί τον “λυπάστε”, μάλλον δεν έχετε σκεφτεί πόσο θα τον λυπηθείτε πραγματικά όταν θα είναι σχεδόν παράλυτος και η υγεία του θα είναι σε πολύ άσχημα επίπεδα. Αν θέλετε όντως να βοηθήσετε τον φίλο σας μην τον προκαλείτε αλλά εμψυχώστε τον. Εκεί είναι η μαγκιά.

«Σαν ξυλάγγουρο έχεις γίνει. Φάε κάτι να πάρεις τα πάνω σου»

Δεν έχετε ιδέα τι προσπάθειες μπορεί να κάνει ο άλλος για να βάλει λίγο βάρος. Αλλά ακόμη και αν δεν πασχίζει γι’ αυτό, κανείς δεν σας δίνει το δικαίωμα να κρίνετε και να επιβάλλετε την άποψή σας παρά μόνο αν έχετε σοβαρές ενδείξεις ότι ο άνθρωπος που βρίσκεται απέναντί σας πάσχει από ανορεξία. Τότε και μόνο τότε, έχετε υποχρέωση να βρείτε τον κατάλληλο τρόπο για να τον βοηθήσετε. Και αυτός δεν είναι με το να κάνετε δεικτικά σχόλια. Αν σας απαντήσει “ζηλεύεις;” ειλικρινά δεν θα τον παρεξηγήσω. Έχω μία φίλη που έχει κάνει ένα σωρό εξετάσεις, τρώει τρεις φορές όσο τρώω εγώ κάθε μέρα, κάνει ειδική γυμναστική για να πάρει όγκο και παρ’ όλα αυτά είναι πολύ αδύνατη. Τυχαίνει να είναι και δημόσιο πρόσωπο και να δέχεται συνεχώς μηνύματα τραμπουκισμού για τα κιλά της. Κάποια στιγμή άρχισε να ντρέπεται να κυκλοφορήσει με σορτς επειδή δεν ήθελε να ακούει κακεντρεχή σχόλια. Ευτυχώς τη βοηθήσαμε να το ξεπεράσει αυτό. Δυστυχώς δεν καταφέραμε να διορθώσουμε τα προβληματικά μυαλά αυτού του κόσμου. Με μία ελπίδα ζούμε όμως.

Illustration: Naomi Wilkison

«Έχεις γίνει πολύ βαρετός τελευταία με όλα αυτά τα υγιεινά που τρως. Πώς θα βλέπουμε τώρα ταινίες μαζί στον καναπέ με μασαμπούκες; Βαριέμαι»

Αν κάποιος από εμάς έχει έναν τέτοιο “φίλο” καλύτερα να τον κάνει στην άκρη όσο προλαβαίνει. Είναι ξεκάθαρο ότι τον συγκεκριμένο άνθρωπο τον ενδιαφέρει μόνο η δική του καλοπέραση και τίποτε άλλο. Όλοι έχουμε δικαίωμα να αλλάζουμε διατροφή κατά καιρούς, να δοκιμάζουμε νέα πράγματα, να βοηθήσουμε τον οργανισμό μας να νιώσει πιο ζωντανός και ανάλαφρος. Ή έστω να απορρίψουμε κάποια πράγματα αφού θα τα έχουμε δοκιμάσει. Και ξέρετε, ε; Πιθανότατα αυτός ο “φίλος” κάποια μέρα δεν θα διστάσει καθόλου να σας φάει δουλειά, γκομενάκια ή οτιδήποτε ορέγεται εκείνη τη στιγμή. Τώρα αν είναι απλώς τόσο ηλίθιος ώστε να πει κάτι τέτοιο για να σας τσιγκλήσει χωρίς να σκεφτεί τις επιπτώσεις, πάλι ξανασκεφτείτε τι κάνει αυτός ο άνθρωπος στη ζωή σας και δώστε του ένα καλό μάθημα.

Σε περίπτωση λοιπόν που δεν έχω ζητήσει επιτηρητή για να μην ξεφύγω από κάποια δίαιτα,
δεν με ενδιαφέρει η άποψη του άλλου τη στιγμή που απολαμβάνω το φαγητό μου.

«Ξέρεις πόσα ζωάκια έχουν δολοφονηθεί για να φας εσύ τώρα το κρεατάκι σου»;

Πείτε μας κάτι που δεν γνωρίζουμε. Αυτή είναι μία τεράστια κουβέντα που οι περισσότεροι από εμάς την έχουμε κάνει άπειρες φορές. Και σίγουρα δεν είναι κάτι που θέλουμε να ακούμε τη στιγμή που σκίζουμε ένα παϊδάκι ή έναν κουβά KFC. Όπως δεν πρέπει να προκαλούμε έναν χορτοφάγο, έτσι και ένας χορτοφάγος πρέπει να αφήνει τους υπόλοιπους στην ησυχία τους. Και κάπως έτσι να καταφέρουμε να ζήσουμε όλοι ειρηνικά και με αγάπη. Ουτοπικό; Ίσως αλλά γιατί να μην το προσπαθήσουμε λίγο;

Πάντα (έτρωγα),

Αντιγόνη

Πηγή: www.madameginger.com