Κάτω στον πειραιά...

Σήμερα το μεσημέρι πήγα για φαγητό με μια τρελοπαρέα...Η ατμόσφαιρα ήταν τέλεια. Λιακάδα, θάλασσα, μακαρονάδα και πολύ πολύ γέλιο...Το μόνο σκοτεινό σημείο στην υπόθεση, το οποίο δεν με πείραξε ιδιαίτερα αλλά θέλω να το αναφέρω έτσι για τα πρακτικά, είναι η παρουσία μιας κυρίας απο το απέναντι τραπέζιη οποία θέλησε με την αυξημένη νοημοσύνη την οποία έχουν οι κότες αυτού του είδους να σχολιάσει για την παρέα "είναι ζευγάρι τα παχύδερμα"...Δεν ήμουν αυτήκοος στο γεγονός...Ευτυχώς για όλους μας αλλά κυρίως για αυτή...Ούτε με συγκλόνισε το γεγονός οτι σχολιάστηκα...Έχουν περάσει χρόνια απο τότε που με απασχολούν τέτοιου είδους σχόλια. Άλλωστε ούτε εγώ αισθάνομαι παχύδερμο, ούτε είμαι παχύδερμο με την έννοια που το ανέφερε, ούτε η παρέα μου υπόκειται σε αυτή την κατηγορία.Ίσα ίσα, αντίθετο...Εκεί που θέλω πιο πολύ να εστιάσω είναι η κακία η οποία κυκλοφορεί ανάμεσα μας....Θεωρώ εντελώς γελοίο το γεγονός οτι βλέποντας ανθρώπους ευτυχισμένους, ανθρώπους γελαστούς, με καλή διάθεση και όρεξη για ζωή αυτό που θέλουν είναι να του χαλάσουν την διάθεση ή να τους μειώσουν...Λες και μπορείς να μου χαλάσεις εσύ τη διάθεση...Αν έχεις τα κότσια έλα και πες το μου στα μούτρα....έχεις το θάρρος να έρθεις και να μου πεις οτι δεν με γουστάρεις? Αν εγώ χαλούσα την αισθητική της με την παρουσία μου, αυτή χαλούσε την δική μου αισθητική με το άδειο βλέμμα της, με την στριμένη φάτσα της και με την υπεροψία με την οποία δηλητηρίαζε τον εαυτό της και το περιβάλλον γύρω της...Δεν στεναχωρήθηκα,δεν εκνευρίστηκα...Ηταν αδίαφορο...Όπως και εντελώς αδιάφορη είναι η άποψη αυτών των ανθρώπων για μένα...έχω όμως και εγώ δικαίωμα να τους κρίνω. Και το δικαίωμα το παίρνω απο τους ίδιους.Πόια έιναι αυτή η οποία μπορεί να σχολιάσει εμένα...Ποια είναι αυτή που μπορεί να σχολιάσει τον άνθρωπο που έχω δίπλα μου...Εγώ έχω μάθει να γελάω, να αναγνωρίζω την ομορφιά και να την εκτιμώ....Θεωρώ τον άνθρωπο που είναι δίπλα μου ως τον πιο όμορφο άνθρωπο του κόσμού, του πλέκω το εγκώμιο σε κάθε ευκαιρία γιατι το αξίζει, γιατί απέχει μακράν απο τους υπόλοιπους γύρω μου. Γιατί εγώ είμαι μια χαριτωμένη κοπέλα, με πολλλά πολλλά ελαττώματα, ξανθιά, με παραπανίσια κιλά, με άισθηση του χιούμορ και με διάθεση να ζήσω την ζωή μου με τον τρόπο που θέλω εγώ και όχι όπως μου επιβάλλει το κόμπλεξ κάθε κλώσσας.Ο άνθρωπος που είναι δίπλα μου είναι όμορφος,πολύ όμορφος,στη ματιά του μέσα χάνεσαι, και είναι καλός άνθρωπος....ΚΑΛΟΣ ΑΝΘΡΩΠΟΣ....

το σίγουρο βέβαια είναι οτι ζούμε σε λάθος εποχή....Αν ζούσαμε στην αναγέννηση σίγουρα θα είμασταν πίνακας του Τιτσιάνο ή του Μποτιτσέλι...

Έτσι δεν είναι ζωγραφιά μου????????????????

============================

Η δημοσίευση αυτή ανήκει στην eya811 !!!