Όταν πρωτοξεκίνησα μα γράφω καλά καλά το blog δεν υπήρχαν μαγαζιά με ρούχα να ψωνίσω, τώρα πλέον υπάρχουν πάρα πολλές επιλογές.
Όταν πρωτοξεκινησα να γράφω ήμουν 130 κιλά και όταν έβγαινα στο δρόμο οι ματιές που έπεφταν επάνω μου χωρίς τάκτ απλά σε σκότωναν !!!
Και γιατί έκανα όλο αυτό τον πρόλογο; Όλες αυτές οι ματιές με έκαναν να χρησιμοποιώ μονίμως το αυτοκίνητο για το όπου ήθελα να πάω. Από τον καφέ μέχρι την παραμικρή δουλειά. Ένιωθα προστατευμένος πίσω απο τις λαμαρίνες.
Μετά από αρκετά χρόνια λοιπόν με έπεισαν την Κυριακή να πάμε βόλτα στο Θησείο. Να μην πάρουμε το αυτοκίνητο είπε η γυναίκα μου (Εύα), να μην το έχουμε έννοια, αν θέλουμε να πιούμε μια μπύρα παραπάνω... Έτσι και έγινε, κατέβηκα με ταξί μέχρι τον σταθμό του Θησείου και μετά βολτίτσα στον πεζόδρομο.
Και απο εδώ ξεκινάει η εναλλαγή διαφόρων συναισθημάτων. Όσο είμασταν στην αρχή του πεζόδρομου με όλους αυτούς τους μικροπωλητές όλα καλά... Δεν ένιωθαν να με κοιτούν επικριτικά, κανένας δεν έδινε σημασία σε κανέναν, όλοι κοίταγαν την παρέας τους. Πλέον είμαι στα 160 κιλά, 30 κιλά παραπάνω απο ότι ήμουν τότε και ούτε μια ματιά... Περίεργο για εμένα και συνάμα όμορφο. Επιτέλους ήμουν απλά ένας άνθρωπος και εγώ και όχι ανθρωπόμορφο τέρας. Ίσως αυτό γιατί την πλειονότητα του κόσμου την αποτελούσαν φοιτητές και άνθρωποι λίγο "έξω από τα συνηθισμένα πρότυπα"
Και έρχεται η φαινή ιδέα να πάμε απο την Ανδριανού να φάμε κάπου, να κάνουμε μια βολτίτσα στα στενά, να φτάσουμε στο μετρό και να επιστρέψουμε...
Εδώ ο κόσμος αλλάζει, γίνεται κάπως, γίνεται λίγο δήθεν, εδώ αρχίζουν να πέφτουν λοξές ματιές αλλά διακριτικές. Καθίσαμε σε ινδικό φάγαμε, το κάψιμο ήταν μεγάλο και αποφασίσαμε να πάρουμε ένα παγωμένο γιαουρτάκι να πάρει την κάψα... Το τρώμε καθώς κινούμαστε στα στενά. Εδώ η ματιές αφήνουν υπονοούμενα "τι το ήθελες το γιαουρτάκι έτσι όπως είσαι..." .
Μπαίνουμε ηλεκτρικό και εδώ αρχίζω να θυμάμε τα παλιά ματιές απο παντού, τουλάχιστον κάποιες απο αυτές διακριτικές...
Τελικά μετά απο τόσα χρόνια τι άλλαξε; Μάλλον οι ματιές έγιναν πιο διακριτικές αλλά είναι εκεί ...
Άλλαξε όμως για εμένα !!! Έχω τον άνθρωπό μου, δεν με νοιάζουν οι ματιές, ότι είχα να αποδείξω το έκανα σε ΕΜΕΝΑ !!!
Εσείς όλοι εκεί έξω, μην σας νοιάζουν τα κιλά μας !!! Κοιτάχτε καλύτερα τα μάυρα σας τα χάλια !!!
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου