Σύμφωνα με τα ιατρικά δεδομένα, η παχυσαρκία είναι ασθένεια αυτή καθεαυτή, όπως είναι ο διαβήτης ή η υπέρταση, έστω και αν δεν υπάρχουν ακόμα επιπλοκές. Η θεραπεία της «ασθένειας παχυσαρκία» πρέπει να προλαμβάνει τις επιπλοκές και όχι αυτή να... αντιμετωπίζεται όταν εμφανίζονται.
Οι συχνότερες επιπλοκές της νοσηρής παχυσαρκίας:
• υπέρταση
• διαβήτης
• έμφραγμα του μυοκαρδίου
• εγκεφαλικό επεισόδιο
• καρδιακή ανεπάρκεια
• άπνοια ύπνου με βαρύ ροχαλητό
• καρκίνος του μαστού και της μήτρας • καρκίνος του παχέως εντέρου
• στειρότητα, ανικανότητα
• δισκοπάθεια και αρθρίτιδα
• στεάτωση και κίρρωση ήπατος
• διαφραγματοκήλη και οισοφαγίτιδα
• δερματικές λοιμώξεις
• κατάθλιψη, αυτοκτονία
Στην Ελλάδα υπολογίζεται ότι περίπου 7.000 άνθρωποι πεθαίνουν ετησίως από αιτία που συνδέονται με την παχυσαρκία. Ένα μεσήλικο άτομο με ΒΜΙ άνω των 40 έχει προσδόκιμο επιβίωσης μειωμένο κατά 10 χρόνια σε σχέση με ένα άτομο φυσιολογικού βάρους. Για τους λόγους αυτούς, η Ευρωπαϊκή Ένωση «κήρυξε τον πόλεμο» κατά της παχυσαρκίας, ανακηρύσσοντας την περίοδο 2006-2011 ως «πενταετία κατά της παχυσαρκίας».
Προφανώς η εκρίζωση του προβλήματος βρίσκεται στην πρόληψη. Πρέπει να διατηρήσουμε τις καλές μας μεσογειακές διατροφικές συνήθειες, να αντισταθούμε στο fast food, να μειώσουμε την τηλεθέαση και να κάνουμε περισσότερη φυσική άσκηση.
Αυτά τα μέτρα όμως δεν λύνουν το πρόβλημα των ανθρώπων, που ήδη έχουν εγκλωβιστεί στη νοσηρή παχυσαρκία, η οποία δεν αντιμετωπίζεται αποτελεσματικά με τις απλές συντηρητικές μεθόδους. Για τα άτομα αυτά μέχρι πρόσφατα δεν υπήρχε πρακτικώς καμία αποτελεσματική λύση. Σήμερα η νοσηρή παχυσαρκία θεραπεύευεται.
Μέθοδοι αντιμετώπισης της νοσηρής παχυσαρκίας
Το αισιόδοξο μήνυμα είναι ότι η ιατρική έχει επιτέλους αποκτήσει δοκιμασμένα όπλα για να θεραπεύσει τις μέχρι πρότινος πρακτικά αθεράπευτες μορφές παχυσαρκίας.
Κατά τη δεκαετία του ‘90 αναπτύχθηκε η επονομαζόμενη «βαριατρική χειρουργική», δηλαδή οι επεμβάσεις κατά της παχυσαρκίας. Πρόκειται για χειρουργικές τεχνικές με σκοπό τη μείωση του βάρους ασθενών με νοσηρή παχυσαρκία. Από το 1998, ο Παγκόσμιος Οργανισμός Υγείας έχει καταλήξει στο συμπέρασμα ότι: «Η χειρουργική αποτελεί την πιο αποτελεσματική μέθοδο κατά των σοβαρών μορφών (BMI>35) και πολύ σοβαρών μορφών (BMI>40) της παχυσαρκίας”.
Οι επεμβάσεις κατά της παχυσαρκίας γίνονται σήμερα με τη λαπαροσκοπική μέθοδο, δηλαδή χωρίς τομή και χωρίς το σχετικό πόνο, καθώς και με ελαχιστοποιημένο χρόνο νοσηλείας.
Kάθε περίπτωση παχυσαρκίας αντιμετωπίζεται σήμερα με μια από τις μεθόδους που έχει αναπτύξει η βαριατρική χειρουργική. Οι βασικές βαριατρικές επεμβάσεις είναι σήμερα τρεις:
1. ο γαστρικός δακτύλιος,
2. η γαστρική παράκαμψη και
3. η αφαίρεση του γαστρικού θόλου.
Δυο άλλες μέθοδοι έχουν για διαφορετικούς λόγους περιορισμένες εφαρμογές: το ενδογαστρικό μπαλόνι και ηχολοπαγκρεατική παράκαμψη.
Το ενδογαστρικό μπαλόνι δεν είναι μόνιμη λύση και συνεπώς χρησιμοποιείται μόνο σε δυο περιπτώσεις: αφενός σε άτομα που παρουσιάζουν πρόσκαιρο πρόβλημα παχυσαρκίας (π.χ. με αφορμή τη στρατιωτική θητεία, εγκυμοσύνη κλπ.) και αφετέρου σε άτομα ιδιαίτερα παχύσαρκα για να ελαττωθεί το βάρος τους και να εφαρμοστεί ευκολότερα μια μόνιμη τεχνική.
Η χολοπαγκρεατική παράκαμψη και ορισμένες παραλλαγές της έχουν μεγάλη αποτελεσματικότητα αλλά είναι βαριές επεμβάσεις, οι οποίες ενδείκνυνται σε ειδικές περιπτώσεις.
Αποτελεσματικότητα
Η αποτελεσματικότητα της βαριατρικής χειρουργικής είναι πλέον πλήρως τεκμηριωμένη, όπως δείχνει μελέτη της Mayo Clinic, σύμφωνα με την οποία η βαριατρική χειρουργική επιφέρει 89% μείωση της πενταετούς θνησιμότητας. Δείτε το σχετικό πίνακα:
Χειρουργική σε 2 στάδια
Η χειρουργική σε 2 στάδια αποτελεί εναλλακτική ασφαλέστερη μέθοδο, στις περιπτώσεις όπου η γαστρική παράκαμψη ή η αφαίρεση γαστρικού θόλου είναι μεν ιδανική λύση αλλά εμπεριέχουν σημαντικό εγχειρητικό κίνδυνο λόγω καρδιοαναπνευστικού ή άλλου προβλήματος ή λόγω εξαιρετικά υψηλού ΒΜΙ.
Τότε πραγματοποιείται σε 1ο στάδιο η πιο απλή επέμβαση, δηλ. γαστρικός δακτύλιος ή αφαίρεση γαστρικού θόλου. Μετά από περίπου 12 με 18 μήνες, οπότε ο ασθενής έχει πλέον χάσει σημαντικό μέρος του περιττού βάρους του και δεν παρουσιάζει υψηλό εγχειρητικό κίνδυνο, πραγματοποιείται και το 2ο στάδιο της επέμβασης. Δηλαδή σε περίπτωση προηγούμενης επέμβασης γαστρικού δακτυλίου πραγματοποιείται αφαίρεση θόλου ή γαστρική παράκαμψη, ενώ σε περίπτωση προηγούμενης αφαίρεσης θόλου πραγματοποιείται γαστρική παράκαμψη.
Διαβήτης: Νέα χειρουργική αντιμετώπιση
Οι επιστημονικές μελέτες που δημοσιεύθηκαν από το 2008 καταλήγουν στο συμπέρασμα ότι οι επεμβάσεις κατά της νοσηρής παχυσαρκίας και ειδικά η γαστρική παράκαμψη είναι σε θέση να θεραπεύσουν τον σακχαρώδη διαβήτη τύπου 2, ανεξάρτητα από το αν συνυπάρχει η όχι παχυσαρκία. Η ανακάλυψη αυτή ανοίγει ένα νέο δρόμο στην οριστική θεραπεία εκατοντάδων χιλιάδων διαβητικών ασθενών στη χώρα μας, έτσι ώστε να απαλλαγούν από την καθημερινή φαρμακευτική αγωγή. Οι επεμβάσεις αυτές όμως επιβάλλεται να γίνονται στο πλαίσιο εξειδικευμένων μονάδων και με ελεγμένα πρωτόκολλα.
Τέλος, πρέπει να τονιστεί ότι οι επεμβάσεις αυτές αποτελούν επεμβάσεις γενικής χειρουργικής, με ένα ποσοστό επιπλοκών συναρτόμενο από το είδος της επέμβασης, τη γενική κατάσταση του ασθενούς και το βαθμό παχυσαρκίας. Ο ασθενής πρέπει να έχει ενημερωθεί από τον ιατρό του αναλυτικά για το θέμα αυτό, πριν προχωρήσει στην επέμβαση.
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου