Σήμερα βλέποντας TV έπεσα στο "ΜΠΟΡΩ" με την Αννα Δρούζα. Είδα τον ηθοποιό, Χρήστο Μακρή , για όσους δεν τον θυμούνται είναι η χαρακτηριστική παχουλή φιγούρα που συνεργαζόταν στην εκπομπή με τον "Μιτσικώστα".
Τον είδα να κλαίει, να βγάζει πόνο ψυχής, να κάνει παράπονα πως δεν μπορεί μπορεί να βρεί δουλειά, λόγω τον κιλών του. Μονολογούσε πως ο κόσμος τον βλέπει στον δρόμο και τον ζητάει αλλά η εργοδότες τον απορρίπτουν λόγω εμφάνισης.
Αυτό είναι λοιπόν που αξίζει; Τα πάντα για την ευχαρίστηση της όρασης και μόνο; Και απο Ψυχή τι γίνεται, άδεια;
Δηλαδή αυτό πρέπει να γίνεται, να περιμένουν καρτερικά να μας λυπηθεί η Δρούζα και κάθε Δρουζα για να βγούμε στο γυαλί να πούμε τον πόνο μας , μπας και μας λυπηθούν και μας "χαρίσουν" μια δουλειά.
Φτού σας... Εσείς είστε τα βόδια και όχι εμείς !!!
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου