Η αυτοπεποίθηση μετράει

Εφέτος έκανα τουρ την μισή Ελλάδα, πέρασα πολύ καλά. Ξεκίνησα από Μεσολόγγι > Πρέβεζα > Πάργα > Γιάννενα > Μέτσοβο >Κατερίνη > Καστοριά και κατέληξα στις Πρέσπες. Ιδιαίτερη μνεία θα αποδώσω στο Βογατσικό, ένα χωριό καμιά δεκαριά χιλιόμετρα έξω από την Καστοριά το οποίο είχε 2 μαγαζάκια αρκετά μικρά τύπου café-club αλλά γινόταν ο χαμός. Τι θεάματα, τι παραστάσεις για να μην τα πολυλογώ τα τοπικά κανάλια το χαρακτήριζαν ως δεύτερη Μύκονο. Στο χωριό αυτό παραλίγο να παντρευτώ κιόλας… (εντός ορίων πλάκας) και εδώ έγκειται η αυτοπεποίθηση.

Σε όλη αυτή την περιοδεία γνώρισα πάρα πολλά άτομα και φιλικά και κάτω από την έννοια του φλερτ. Τα περισσότερα από κάθε άλλη φορά. Μέχρι και τον χειμώνα ντρεπόμουν να κυκλοφορήσω έξω για νόμιζα ότι όλοι με κοιτούν περίεργα λόγω κιλών και τώρα ενώ έχω πάρει και περίπου δέκα κιλά (4 πουκάμισα έχουν μείνει που χωράω ακόμα), δεν ξέρω τι έγινε, δεν ξέρω που άντλησα αυτή την δυναμικότητα αλλά ήμουν το κάτι άλλο . Δεν με πίστευα, για πρώτη φορά στην ζωή μου ανοίχτηκα, άφησα να με φλερτάρουν. Δεν ήξερα πώς να αντιδράσω, μου ερχόταν να βάλω τα γέλια… «Ποια ρε παιδιά που την πέφτει, αυτή; Αυτή είναι όμορφή τους έλεγα , μπορεί να έχει όποιον θέλει και παίζει με εμένα; Για πρώτη φορά φλέρταρα και εγώ, χωρίς να κολάσω , χωρίς να ντραπώ, είχα ξεχάσει σχεδόν τα κιλά μου, ίσως να τα άφησα στην Αθήνα όταν ξεκίναγα αυτή την εκδρομή. Γι’ αυτό σας λέω φιλαράκια μου, δώστε δύναμη στον εαυτόν σας, εξοπλιστείτε με αυτοπεποίθηση και δώστε τα όλα. Εφέτος είμαι πιο παχύς από ποτέ πρέπει να έχω φτάσει περίπου τα 140, δεν φαίνονται για τόσα λόγο του ύψους μου αλλά εγώ αισθανόμουν άσχημα και όμως έπαιζα με τους άλλους γνωστούς και αγνώστους , αγόρια – κορίτσια και τα κιλά αυτά δεν υπήρχαν… Α Υ Τ Ο Π Ε Π ΟΙ Θ Η ΣΗ