Ωραία, ας πάρουμε τα δύο άκρα, γιατί ως γνωστόν, είμαι κι εγώ μια ζωή των άκρων. Παχυσαρκία και ανορεξία. Και οι δύο ασθένειες, και οι δύο θανατηφόρες. Αλλά από ποια είναι προτιμότερο να πάσχεις; Εδώ και κανα δίμηνο έχω την ανορεξία ως μήνυμα στο msn. Με το που το βλέπουν οι περισσότεροι λένε "τι είναι αυτά, δεν πρέπει να τα σκέφτεσαι, μπορεί να πεθάνεις από ανορεξία και το ξέρεις" και σούξου μούξου μανταλάκια. Κανέις όμως δεν μπαίνει και στη δική μου τη θέση. Κάποτε ήμουν 45 κιλά. Το λέω και δεν το πιστεύω. Τώρα....αφήστε το καλύτερα. Έχω χρόνια να ζυγιστώ, καθώς ξέρω πως θα είναι ιδιαίτερα επίπονο... Ξέρετε, όταν ήμουν 45 κιλά ήταν όλα πολύ πιο εύκολα. Δεν είχα κανένα πρόβλημα ν ενέβω στη ζυγαριά, ούτε να φορέσω το ρούχο που ήθελα. Εμπαινα σε μαγαζιά με ρούχα κι έλεγαν "Δεν έχουμε τόσο μικρά νούμερα" Αντί να μου λένε "καλύτερα να μην φας άλλο γλυκό" μου έλεγαν "φάε Χαρούλα" Ήταν αληθινή απόλαυση να τ ακούω αυτό, όταν μια ζωή ακούω μη φας αυτό και μη φας εκείνο.....Γενικότερα, όταν είσαι ΠΟΛΥ αδύνατος είναι όλα ρόδινα....
Αντίθετα, αμα είσαι παχουλός για να το θέσω έτσι, είσα καταδικασμένος. Καταρχάς, σε δουλεύουν οι πάντες. Τέλειωσε. Ο χοντρός΄/η χοντρή. Μόνιμα παρατσούκλια. Δεν σ αφήνουν να φας γιατί πρέπει να χάσεις βάρος. Δεν έχεις πούχα να βάλεις, γαιτί δεν σου κάνουν, απλά. Όλοι υποτίθεται πως πρέπει να είναι αδύνατοι, σαν τα μοντέλα. Αν δεν είσαι έτσι, είσαι ΧΑΜΕΝΟΣ. Δεν έχεις φίλους γιατί οι περισσότεροι δεν σε πλησιάζουν. Δεν μπορείς να φας μπροστά σε κόσμο γιατί ντρέπεσαι. Μια ζωή ντρέπεσαι. Για σχέση δεν τίθεται θέμα. Οι χοντροί ποτέ δεν έχουν σχέσεις γιατί είναι χοντροί. Φαύλος κύκλος. Οπότε, χοντρός=νεκρός.
Συμπέρασμα, και άκρως λογικό μάλιστα; Καλύτερα ανορεξικός παρά νεκρός κι απόβλητος της κοινωνίας των αδύνατων. Τέλος. Τι τέλος δηλαδή. Μέχρι να γίνω εγώ 45 κιλά ξανά, που μακάρι Παναγία μου να ξαναγίνω!!!!, θα χει έρθει η 2α Παρουσία. Μια φίλη μου όμως σήμερα μου είπε "ωραία, παραπονιέσαι. Κάνεις κάτι όμως για να αδυνατίσεις;" Εγώ τι ν απαντήσω? Οτι η μάνα μου έκανε χτες κέικ μήλου; Ή ότι την Παρασκευή έφαγα σοκολάτα? Και όχι μόνο την Παρασκευή..... Λοιπόν, αλλάζουμε πλώρη. Σ ευχαριστώ Ειρηνάκι για τις συμβουλές. Πάμε για ανορεξία! Ή έστω για μια πιο χαρούμενη ζωή ως μια νορμάλ, αδύνατη κοπέλα...
========================
αυτά λοιπόν γράφει η Χαρά, μια κοπελιά 15 ετών!
Δύο φράσεις θα κρατήσω, τις δύο με τα έντονα γράμματα, λοιπόν αυτο θα είναι η ζωη για εμένα εαν δεν αδυνατήσω, μια ΝΤΡΟΠΗ;
1 σχόλιο:
Αγαπητέ Παχουλέ,
λοιπόν δεν ξέρω τι ν απαντήσω στην ερτώτησή σου. ΔΕν είχα σκεφτεί πως κάποιος που αντιμετώπίζει πρόβλημα αρκετά μεγάλο με το βάρος του θα διάβαζε το κείμενό μου. Το πρόβλημα μην το πάρεις αρνητικά. Απλά σαν πρόβλημα υγείας το γράφω. Εγώ είμαι όντως των άκρων. Και θέλω πολύ να είμαι αδύνατη. Εσύ όμως μπορεί να μην το θέλεις, να σ αρέσει έτσι όπως είσαι. Τώρα το αν οι άλλοι δεν μπορούν να το αποδεχτούν είναι δικό τους πρόβλημα, όχι δικό σου. Κι ργώ επειδή θέλω αν είμαι αποδεκτή και για την εξωτερική μου εμφάνιση θέλω ν αδυνατίσω....Δυστυχώς....
Δημοσίευση σχολίου