Τους τελευταίους μήνες μπήκε στην παρέα ένα πολύ καλό παιδί, γενιάς του 78 ( το αναφέρω γιατί είμαστε η γενιά του Τσέρνομπιλ, οπότε έχουμε και τα γνωστά εμφανή αποτελέσματα, φαλακρίτσα, κοιλίτσα, θυρεοειδή, κτλ). Κάνουμε αρκετά καλή παρέα, συχνά πάμε και για κάνα σουβλάκι. Πάντα λοιπόν επαναλαμβάνεται η ίδια ιστορία.
Εγώ: παίρνω μια μερίδα ( απ' όλα, εννοείται αυτό), ή δύο σουβλάκια (ξανά εννοείται ότι είναι απ' όλα).
Εκείνος: Ξεκινά πάντα αφήνοντας άναυδους πάντα όλους τους καινούργιους της παρέας με ένα τυλιχτό, με αλάδωτη πίτα και χωρίς πατάτες, σχεδόν πάντα με κοτόπουλο.
Στην συνέχεια, χτυπάει και ένα δεύτερο απ' όλα με γύρο χοιρινό.
Και τελειώνει με μια μερίδα πατάτες με σώς , ή κέτσαπ και μαγιονέζα!
Και βέβαια σε όλες τις συζητήσεις διαλαλεί πως προσέχει την διατροφή του, δεν τρώει το βράδυ, παχαίνει όμως πολύ εύκολα ακόμα και με νερό!!!
Τελικά μόνο εγώ παχαίνω επειδή τρώω...
1 σχόλιο:
Ρε παχούλε, και εγώ παχείνω γιατί τρωω. Τί να κάνουμε; Οι αλλοι λένε ψέματα να επιζούν
Δημοσίευση σχολίου