Σκόρπιες σκέψεις...

- Είχα πάει το απόγευμα για καφέ στα floca του Κορυδαλλού. Είδα πολύ μοναξιά, είδα μεγάλους ανθρώπους μόνους να πίνουν μια πορτοκαλάδα, να μην μιλούν σε κανέναν, να κοιτάζουν το υπερ πέραν. Νόμίζω οτι είμαι πολύ δυνατός σαν χαρακτήρας, έχω αντιμετοπίσει αρκετά δύσκολες καταστάσεις στην ζωή μου αλλά η μοναξια μπορεί να με σκοτώσει, δεν την αντέχω! Δεν θα μπορούσα με τίποτα να βγώ για καφέ μόνος μου. Την φοβάμε την μοναξιά!

- Φίλε Λεωνίδα με την ευκαιρεία του παραπάνω θέματος θα ήθελα να σε ευχαριστήσω που είσαι ακόμα δίπλα μου, μετά απο τόσα χρόνια.
Με τον Λέων είμαστε μαζί απο το λύκειο, αν και δεν κάναμε ποτέ "κολλητή" παρέα, πάντα τον ένιωθα δίπλα μου, εύχομαι να αισθάνεται και εκείνος κάπως έτσι.
Θυμάμε χαρακτηριστηκά την ημέρα που μου ανακοίνωσε οτι πήρε το πτυχίο του. Χάρηκα τόσο πολύ που ήταν σαν να το έχω πάρει εγώ. Σε ευχαριστώ Λ'εων για όλα.

- Μετά τον δεσμό του ενός μήνα που τόσο πολύ με ταρακούνησε, ακόμα να βρώ τις ισσορροπίες μέσα μου. Ακόμα δεν έχω καταλάβει γιατί είμαστε χώρια, ίσως και να μην θέλω να το καταλάβω. Και όμως πίστευα οτι είναι το άλλο μου μισό, ακόμα το πίστεύω... Ελπίζω τουλάχιστον εκείνη να περνάει καλά.

- Απο τότε που χωρίσαμε, έχω δημιουργήσει πολλές φιλίες (Γεωργία φιλάκια), περνάω πολλές ώρες με φίλους και παρέες παρόλα αυτά όμως νιώθω και εγω μόνος όπως ήταν το γεροντάκι δίπλα μου σήμερα στα floca. Φοβάμε μήπως και εγώ καταλήξω έτσι κάποτε.

- Όσους αγαπάω τους χάνω... (Ας βρεθεί κάποιος να μου πεί... "Μήπως τους διώχνω εγω τελικά; ...)