Ολα ειναι φτιαγμενα λες για τους αδυνατους,τα θελκτικα σχεδια,τα ομορφα υφασματα,τα υλικα που χαιδευουν το βλεμμα και τη σαρκα.Ο κοσμος της μοδας,πεταει στην ακρη το ατομο που κουβαλαει παραπανω κιλα,με τον τροπο του το περιθωριοποιει σε μια ειδικη κατηγορια που δεν περιλαμβανεται στον σχεδιασμο και το σκεπτικο μιας "βιομηχανιας".Υλικα διχως εμπνευση,σκουρα υφασματα,αχαρα σχεδια,ακομψα,διχως κολακεια,διχως χαρα.Το βλεπουμε,το οσμιζομαστε,οτι κι εκει,ειμαστε εκτος,ειμαστε καταδικασμενοι να ψωνιζουμε ο,τι βρουμε,αρκει να μας χωραει,ειμαστε στο περιθωριο,παλι μας σπρωχνουνε συνειδητα η μη,σε μια θλιψη,στην καταρα του να εισαι υποχρεωμενος,λογω ελλειψης επιλογων,να φορας ρουχα του συρμου,προχειρα σχεδιασμενα,βιαστικα φτιαγμενα λες,που τους λειπει ο χαρακτηρας.
Δεν αφορα κανεναν το υπερβαρο ατομο;Δεν αξιζει το ομορφο σχεδιο;To χαρουμενο χρωμα,την ποικιλια για να διαλεξει,την υπαρξη επιλογων;Oμως,το ποσοστο των υπερβαρων ατομων εχει αυξηθει,ο τροπος ζωης,διατροφης,εχει αλλαξει.Θα ληφθει ποτε υποψιν των δημιουργων αυτο το γεγονος;Θα παψουν να δημιουργουν ρουχα και αξεσουαρ,που να απευθυνονται μονο σε ενα ευνοημενο ποσοστο του πληθυσμου,σε αυτους που εχουν φυσιολογικο βαρος;Υπαρχουμε κι εμεις ξερετε,θελουμε κι εμεις να εχουμε επιλογες,να βρισκουμε ρουχα να φοραμε που να μας ταιριαζουν,να μη μας κανουν να νιωθουμε εκατο χρονων,που να μη μας υποχρεωνουν να φαινομαστε θλιμμενοι και αποξενωμενοι απο την κοινωνια.
Θελουμε να ειμαστε ζωντανοι,θελουμε και τα ρουχα μας να ειναι για ζωντανους,οχι αυτα τα σκουρα σακια και τις φορμες,τις κελεμπιες και τα απιστευτης κακογουστιας σχεδια και υλικα.Γιατι υπαρχουμε κι εμεις οι "αλλοι".Η ΜΗΠΩΣ ΔΕ ΜΑΣ ΒΛΕΠΟΥΝΕ;
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου