20 χρονια πριν...
Πρωτη γυμνασιου προσπαθω να εγκλιματιστω σε καινουριο περιβαλλον. Ολοι και ολα μου ειναι αγνωστα καθως ολες οι φιλες μου πηγαν σε αλλο γυμνασιο. Πρωτη μερα κανω μια καινουρια φιλη και εναν "εχθρο",τον Α.
Ξεχωριζα απο τους υπολοιπους γιατι ειχα παραπανω κιλα και αυτο ηταν αρκετο για να μου ξεκινησει "πολεμο". Καθε μερα κοροίδιες, χλευασματα για τα κιλα μου μπροστα σε ολους. Δυστυχως ημουν ενα απο τα πολλα θυματα του,το καθενα για δικους του διαφορετικους λογους
Ηταν ο νταης του σχολειου και παρολες τις αποβολες που επαιρνε συνεχιζε την ιδια συμπεριφορα. Καθε ημερα ενα μαρτυριο απλα και μονο γιατι διεφερα σωματικα. Κανεις απο τους δικους μου δεν ηξερε τι περνουσα. Το αποκορυφωμα ηταν οταν μια μερα και μετα απο ενα διαλειμα οπου μολις ειχε ξεκινησει το μαθημα, ενας συμμαθητης μου μου λεει οτι ο Α εριξε κατι στην τσαντα μου. Ψαχνω και βρισκω ενα χαρτακι το οποιο ειχε ζωγραφισμενο εναν αγκυλωτο σταυρο και απο κατω εγραφε οτι γουρουνια σαν κι εμενα τους αξιζει ο θανατος.
Η ειρωνια ηταν οτι με απειλουσε ενας ανθρωπος ο οποιος μολις λιγα χρονια πριν ειχε ερθει απο χωρα της πρωην Σοβιετικης Ενωσης. Αυτο ηταν..εσπασα. Αρχισα να κλαιω και η καθηγητρια μου καταλαβε τι εγινε. Πηρε το χαρτακι και τον εστειλε στον διευθυντη. Ειδοποιησαν την μητερα μου να ερθει να με παρει γιατι ημουν σε αθλια κατασταση. Πηγα στο σπιτι και το μονο που θυμαμαι ειναι να κανω εμετο και να πεφτω στο κρεββατι για να ηρεμησω.
Ερχεται ο πατερας μου το βραδυ απο την δουλεια και ηρεμα μου λεει να μην ανησυχω γιατι δεν προκειται να με πειραξει ξανα κανεις. Την επομενη μερα μολις φτανω στο σχολειο μαθαινω τι εγινε αφοτου εφυγα . Πηγε ο πατερας μου και τον βρηκε και του ειπε οτι ετσι και τολμησει οχι μονο να με αγγιξει αλλα και να με κοιταξει θα τον στειλει απο εκει που ηρθε.
Αυτο ηταν... πραγματικα ουτε το βλεμα του δεν τολμησε ποτε ξανα να μου σηκωσει. Ενας φιλος του μονο πηγε μια φορα να με βρισει χωρις λογο και τον σταματησε ενα αλλο παιδι επισης φιλος του Α που ηταν παρων οταν ηρθε ο πατερας μου και ειχε δει ολο το σκηνικο.
Τελικα καποιες φορες και ο Αγιος φοβερα θελει οπως λεει ο σοφος λαος.
Μετα απο εκεινο το περιστατικο μας εφυγες πολυ γρηγορα μπαμπα και δεν μπορεσα να σου πω ουτε ενα ευχαριστω... Σε ευχαριστω μπαμπα! Το ξερω οτι ακομη και απο εκει ψηλα εσυ με προστατευεις...
(παω να ηρεμησω το χοντρο εκεινο κοριτσι απο τα παλια που ξυπνησε παλι σημερα)
Εξομολόγηση: Silia.ki
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου