Τις καθημερινές λόγο εργασίας συνήθως, είμαι όλη την μέρα στον δρόμο. Βλέπω συναδέλφους και γενικότερα τους γύρο μου, την περισσότερη ώρα κάτι να μασουλάνε, είτε μια τυροπιτίτσα, είτε κάποιο tost, το καλοκαίρι δε, το ένα παγωτό πίσω από το άλλο. Ξέρετε τι μου κάνει εντύπωση; Κανένας δεν θα τους πει … «Μα που το βάζεις τόσο φαγητό; Όλη μέρα μασάς δεν βαρέθηκες;» Αν δουν εμένα να τρώω, σημειωτέων ότι θα είναι ένα σαντουιτσάκι φτιαγμένο από το σπίτι με τα σχετικά light πράγματα μέσα θα σπέφσουν όλοι να μου πουν κατάμουτρα… «Μα καλά πάλι τρώς; Γι’ αυτό έχεις γίνει έτσι…»
Ε όχι δεν το αντέχω άλλο….
3 σχόλια:
κακοήθεις συναδέλφους έχεις. τους λυπάμαι...
πειράζει που δεν είμαι παχουλή αλλά θα ήθελα να μπαίνω που και που να σου γράφω;
Και βέβαια το θέλω και θα σε περιμένω να μου ξανά στείλεις
Σε ευχαριστώ!
Συμφωνώ gigiki πες τους paxoyle εκεί που είσαι ήμουνα αλλά να ..δώ όταν θα ερθεις εδώ που είμαι...!Πως θα είσαι και πως θα φέρεσαι;Πες του εμενα μάρεσει όπως είμαι!!!Εσενα όμως θα σ'αρέσει τότε;
Δημοσίευση σχολίου