Αυτό που με καίει τόσα χρόνια είναι όταν κάποτε πριν καιρό, πρέπει μόλις να είχα τελειώσει το λύκειο. Ήμουν βόλτα στις βιτρίνες με την κοπελιά μου. Είδα ένα πουκάμισο που μου άρεσε σε μια βιτρίνα, το είπα στην Ελένη και εκείνη με παρότρυνε να μπούμε μέσα να ρωτήσουμε. Έχοντας μια σχετικά άσχημη εμπειρία δεν ήθελα αλλά η Ελένη επέμενε… Έτσι και έγινε, μπήκα… Η Ελένη καταλαβαίνοντας το πρόβλημα, ρώτησε την πωλήτρια αν υπάρχει αυτό το πουκάμισο για έναν φίλο της στα κυβικά μου γύρο στα 110 κιλά τότε και στο ύψος μου 1.90.
Ακόμα θυμάμαι αυτή την έκφραση… Γούρλωσε τα μάτια με κοίταξε και είπε «Σιγά μην είχαμε τέτοιο νούμερο, αποκλείετε να βρείτε τόσο τεράστιο…»
Σιγά μωρη, δεν είμαι τάνκερ, άνθρωπος είμαι. Αν και δεν το έδειξα μπροστά στην Ελένη, με έριξε πολύ αυτό το γεγονός και δεν θα ντραπώ να σας πω πως γύρισα σπίτι και έβαλα τα κλάματα. Τα έβαλα με τον εαυτόν μου που με άφησα να γίνω «τέρας»
Αυτό που με λυπεί είναι ότι κανένας δεν ρώτησε πως έφτασες ώ εδώ…
Αυτό μου με χαροποιεί είναι ότι το «κωλομάγαζο» έκλεισε !!!
1 σχόλιο:
AAAA !!!MHN ΣΚΑΣ PAXOYLE ΟΤΑΝ ΠΑΩ ΣΕ ΜΑΓΑΖΙ ΜΕ ΚΟΙΤΑΝΕ ΚAI ΕΜΕΝΑ ΠΕΡΙΕΡΓΑ ΚΑΙ ΙΣΩ ΣΤΕΝΕΨΩ ΤΑ ΡΟΥΧΑ ΠΟΥ ΑΓΟΡΑΖΩ ΑΛΛΑ ΚΑΙ ΕΓΩ ΕΤΥΧΕ ΝΑ ΨΑΧΝΩ ΓΙΑ ΚΟΥΣΤΟΥΜΙ ΚΑΙ ΠΕΡΝΑΓΑ ΜΕ ΤΗ ΜΗΤΕΡΑ ΜΟΥ ΑΠΟ ΕΝΑ ΓΕΙΤΟΝΙΚΟ ΜΑΓΑΖΙ ΚΑΙ ΟΤΑΝ ΜΠΗΚΑ ΑΝΕΦΕΡΕ ΕΠΕΙΔΕΙΚΤΙΚΑ ΕΧΩ ΜΟΝΟ ΜΕΓΑΛΑ ΝΟΥΜΕΡΑ ΚΑΛΑ ΔΕΝ ΤΡΩΣ ...ΚΑΘΟΛΟΥ;NO COMMENT
Δημοσίευση σχολίου