Χαμένο όνειρο...

Από παιδί μου άρεσε το υποβρύχιο ψάρεμα, κολύμπι και γενικότερα οτιδήποτε υποβρύχιο και θάλασσα. Μια μέρα κάπου στο λύκειο αν θυμάμαι καλά αποφάσισα να πάρω δειλά τηλέφωνο μια σχολή αυτόνομης κατάδυσης να ρωτήσω. Όταν τους είπα ότι ήμουν τότε 110 κιλά ήταν σαν να τους λέω ότι είμαι από άλλο πλανήτη. Θυμάμαι ακόμα χαρακτηριστικά τα λόγια του: «… και άντε και αντέχεις τα υποβρύχια μαθήματα, που θα βρούμε στολή να σε χώσουμε;;;…»

Δεν μπήκα ποτέ στον κόπο να ρωτήσω και κάπου αλλού, ή να ρωτήσω αν υπάρχουν στολές σε μεγάλα μεγέθη όπως το δικό μου.

Το όνειρό παρέμεινε όνειρο και μιας και τώρα είμαι 130 κιλά δεν πιστεύω ότι θα το πραγματοποιήσω ποτέ!