Σάββατο 26 Ιανουαρίου 2008

Άδειος.....

Είναι κάτι στιγμές που νιώθω τόσο άδειος, που θέλω να κάνω τόσα για να βγώ απο την μιζέρια της στιγμής αλλά κάτι με κρατάει παλουκομένο κάτω.

Αυτές τις στιγμές που νιώθω τόσο μόνος, που νιώθω πως κανείς δεν με καταλαβαίνει, που όλα τα λάθει έρχοντε πίσω στο μυαλό λές και έκαναν όλα μαζι συνομοσία για να με εκδηκιθούν που τα έκανα. Τα αγαπάω όμως, δικά μου είναι και αυτά. Σκέφτομαι γιατιάφησα τον εαυτόν μου να ξεχειλώσει, ίσως έχουν δίκιο δεν αγαπάω τον Αντώνη τόσο πολύ.

Είνα αυτές οι στιγμές που ειμαι εντελώς απογοητευμένος και νομίζω πως όλα τα τραγούδια έχουν γραφτεί για εμένα... (Πως γίνετε αυτό με τα τραγούδια; Θαρρείς πως είναι μαγικό, όταν είσαι καλά τα ακούς ευχάριστα, όταν κάτι σε βασανίζει τότε είναι γραμμένα για εσένα, σε μαστιγόνουν.)


Θέλω τόσο πολύ να πάρω κάποιον τηλέφωνο, το χέρι φτάνει στο ακουστικό μα το μυαλό το σταματάει, νομίζει πως δεν το καταλαβαίνει κανείς...

Είναι αυτές οι στιγμές που τα μάτια βουρκόνουν, ίσως κάποιο βιαστικο δάκρυ να φύγει κίολας...

Βοήθεια.... Υπάρχει κανείς εκει έξω να με καταλάβει, να με ακούσει...;;;

Δεν ξέρω τι θέλω να ακούσω σαν παρηγοριά, υποθέτω κάτι που με ευχαριστεί και ας είναι και λάθος αλλά δεν είναι αυτο το νόημα...

Συγνώμη για το ξέσπασμα αλλα έπρεπε να το πώ σε εσένα τον άγνωστο γιατι οι γνωστοί δεν με καταλαβαίνουν ή έτσι τουλάχιστον νομίζω.

3 σχόλια:

Ανώνυμος είπε...

ΦΙΛΕ ΟΠΩΣ ΞΕΡΕΙΣ ΤΕΛΙΚΑ ΑΚΟΜΑ ΚΑΙ ΤΑ ΛΑΘΗ ΕΙΝΑΙ ΚΑΙ ΓΙΑ ΜΑΘΑΙΝΟΥΜΕ ΑΛΛΑ ΚΑΙ ΝΑ ΖΟΥΜΕ ΣΤΙΓΜΕΣ ΑΝΕΠΑΝΑΛΗΠΤΕΣ ΓΙΑΤΙ ΑΝ ΔΕΝ ΥΠΗΡΧΑΝ ΚΑΙ ΑΥΤΑ ΔΕΝ ΘΑ ΤΗΣ ΖΟΥΣΑΜΕ!ΠΡΕΠΕΙ ΝΑ ΖΟΥΜΕ ΤΗΝ ΚΑΘΕ ΣΤΙΓΜΗ ΚΑΙ ΑΣ ΠΟΝΑΕΙ ..ΠΑΡΑ ΠΟΛΥ!!!!

Ανώνυμος είπε...

ΠΟΛΥ ΜΑΥΡΙΛΑ ΡΕ ΓΑΜΩΤΟ.. ΑΣΕ ΠΟΥ ΟΙ ΦΙΛΟΙ ΣΟΥ ΠΡΕΠΕΙ ΝΑ' ΝΑΙ ΠΟΛΥ ΚΑΘΑΡΜΑΤΑ ΠΟΥ ΣΕ ΑΦΗΝΟΥΝ ΝΑ ΤΑ ΛΕΣ ΣΕ ΞΕΝΟΥΣ..

ΔΥΣΤΥΧΩΣ ΟΜΩΣ, ΝΑ ΜΙΛΗΣΟΥΜΕ ΚΑΙ ΛΙΓΟ ΣΟΒΑΡΑ, ΟΙ ΑΝΘΡΩΠΙΝΕΣ ΣΧΕΣΕΙΣ ΣΤΗΝ ΕΛΛΑΔΑ ΠΕΡΝΑΝΕ ΜΙΑ ΒΑΘΕΙΑ ΚΡΙΣΗ..
ΕΓΩ ΤΟ ΞΕΡΕΙΣ ΚΑΛΑ, ΕΧΩ ΠΕΙ "ΑΕΙ ΣΙΧΤΙΡ" ΣΤΟΥΣ ΓΥΡΩ ΜΟΥ, ΒΑΡΕΘΗΚΑ ΝΑ ΤΡΩΩ ΣΦΑΛΙΑΡΕΣ ΑΠΟ ΥΠΟΤΙΘΕΜΕΝΟΥΣ ΦΙΛΟΥΣ ΚΑΙ ΑΠΛΑ ΛΕΩ "ΑΠΟ ΔΩ ΠΑΝΕ ΚΑΙ ΟΙ ΑΛΛΟΙ".
ΜΕΧΡΙ ΝΑ ΠΑΡΩ ΚΑΜΜΙΑ ΑΝΑΠΟΔΗ ΚΑΙ ΝΑ ΦΥΓΩ ΑΠΟ ΑΥΤΗ ΤΗΝ ΚΟΛΟΧΩΡΑ ΜΕ ΑΥΤΟΥΣ ΤΟΥΣ ΣΚΑΤΟΨΥΧΟΥΣ ΑΝΘΡΩΠΟΥΣ.. ΚΑΙ ΞΕΡΕΙΣ ΠΟΛΥ ΚΑΛΑ ΟΤΙ ΕΧΩ ΤΗΝ ΜΟΥΡΛΙΑ ΝΑ ΤΟ ΚΑΝΩ ΑΥΤΟ..

ΣΥΜΠΕΡΑΣΜΑ?? ΣΕ ΚΑΤΑΛΑΒΑΙΝΩ ΑΠΟΛΥΤΑ ΑΛΛΑ.. ΓΡΑΨΕ ΚΑΙ ΤΙΠΟΤΑ ΣΤ' ΑΡΧ@@@Α ΣΟΥ..
ΟΚ??

Ανώνυμος είπε...

μου άρεσε πάρα πολύ αυτό το ποστ, γιατί ήταν σκέτη -δύσκολη- αλήθεια, χωρίς στολίδια. έχω αισθανθεί κι εγώ έτσι (και χειρότερα) και θα μπορούσα να το έχω γράψει κι εγώ αυτό (μόνο που δεν με λενε Αντώνη :Ρ). (κι αυτό με την αγάπη των λαθών είναι μεγάλη συζήτηση..) μην ζητάς συγγνώμη για το ξέσπασμα, νομίζω μόνο καλό κάνει..
να είσαι καλά εύχομαι, ή έστω πιο ρεαλιστικα όλο και καλύτερα..αυτές οι στιγμές είναι μέσα στο πρόγραμμα..
σε φιλώ.