Πέμπτη 31 Ιανουαρίου 2008

Και λεγόμαστε άνθρωποι με μυαλό και αισθήματα...

Θυμάμαι ακόμα όταν ήμουν εγώ στο Δημοτικό, τον χλευασμό ή και τον αποκλεισμό από κάποια παιχνίδια για κάποια παιδάκια επειδή ήταν "διαφορετικά". Η διαφορετικότητα σ'ένα παιδί μπορεί να ήταν επειδή φορούσε γυαλιά, επειδή ήταν χοντρός, υπερβολικά ψηλός ή κοντός και διάφορες άλλες μαλακίες. Γιατί να πρέπει να λειτουργούμε όπως τις αγέλες των ζώων, που οτιδήποτε ανόμοιο πρέπει να αποβάλλεται; Γιατί πρέπει να έχουμε κάποιον να "περιπαίζουμε" είτε στο σχολείο είτε στο στρατό;

Η παιδεία πρέπει να δώσει βαρύτητα στη διαπαιδαγώγηση του χαρακτήρα του παιδιού. Οι γονείς να αναλάβουν τις ευθύνες τους. Ξέρω παιδάκια που είναι όλη μέρα μπροστά από ένα playstation και "σκοτώνουν". Οι δάσκαλοι και γονείς φαίνεται ότι έχουν χάσει τη μάχη. Δεν φταίνε όμως μόνο αυτοί, όλοι έχουμε μερίδιο ευθύνης.


=========================================

Το κείμενο είναι του: Σωτήρη Δημητριάδη


1 σχόλιο:

Ανώνυμος είπε...

ΣΥΜΦΩΝΩ ΑΠΟΛΥΤΑ....έχουμε χάσει τις αξίες και δεν υπαρχει διαπεδαγώγηση από πουθενά και σε κανένα τομέα,η οικογένεια κάπως κρατάει λίγο ακόμα αλλά σιγά σιγά φθείρεται και θα πέσει και αυτή αμαχητή...ΔΥΣΤΥΧΩΣ!ΟΣΟΙ ΜΠΟΡΕΙΤΕ ΠΟΛΕΜΗΣΤΕ ΜΕ ΚΑΘΕ ΤΡΟΠΟ..ΕΣΤΩ ΝΑ ΣΩΣΟΥΜΕ ΤΗΝ ΑΞΙΟΠΡΕΠΕΙΑ ΜΑΣ..!ΚΑΛΗ ΔΥΝΑΜΗ!